Hey allemaal 

Ik ga nu een stukje schrijven over mijn vertrek. In de nacht van 14 op 15 maart kregen de eerste mensen een mail met dat ze naar huis moesten komen zo snel mogelijk. Dit was om twee uur S‘nachts we schrokken her best heel erg van want dit hadden we eigenlijk allemaal niet zien aan komen. We hadden wel verwacht dat we hier niet konden blijven maar ik dacht eigenlijk dat ik dat niet meer zou mee maken. Ik zou namelijk donderdag naar huis gaan. We zijn toen wel met zijn alleen proberen te gaan slapen maar dit lukte natuurlijk voor geen meter. De volgende dag hoorden ook de anderen dat ze zo snel mogelijk naar huis moesten. Mijn organisatie in Afrika zei tegen mij dat ik ook zo snel mogelijk moest  vertrekken maar mijn organisatie in Nederland zei dat dat niet hoefde. Dit was voor mij en mijn ouders daarom geen makkelijk punt. We hebben hier een hele dag naar iedereen over gebeld ik heb gister even geteld hoevaak ik gebeld heb die zondag en dat was 40 keer met skype erbij. Terwijl ik nog niet eens met de verzekeringen en luchtvaartmaatschappijen heb gebeld want dat deden mijn fantastische ouders. Die mij de hele dag hebben ondersteund. De vluchten van maandag werden ook alleen maar duurder 1 vlucht ging van 700 euro naar 3000 euro wat mijn ouders en ik echt veel veelstemmig duur vonden. Uiteindelijk hadden we er daarom voor gekozen om een vlucht van dinsdag te boeken die via abu dabhi ging. Een land waar ik nog nooit van gehoord had maar zo leer je ook nieuwe landen kennen. Achteraf blijkt dit de beste beslissing te zijn geweest die we hadden kunnen maken want die vluchten gingen echt zo fantastisch goed. De controles waren veel minder omdat ze je niet durfden aanraken wat echt grote rijen voorkwam. Dus Corona heeft ook goeie voordelen   .  Dinsdag avond zijn de grenzen dicht gegaan hoorde ik achteraf van mijn ouders maar gelukkig wist ik dit niet toen ik in het vliegtuig zat. Achteraf kan ik nu zeggen dat mijn ouders en ik het beste hebben besloten hoe moeilijk die beslissing ook was. Het afscheid was door dit alles ook een stuk minder spectaculair dan de bedoeling was. Eigenlijk was ik de eerste die weg zou moeten gaan en nu was ik de laatste die weg ging. Maar ik ben blij dat we in het huis elkaar ook echt steunden hoe gek we ook werden. Zondag zijn we met de hele groep nog naar het bungeejumpen gegaan waar de mensen gingen springen van onze groep die nog niet hadden gesprongen. Voor mijn huisgenoten was het natuurlijk echt vreselijk want due zouden hier nog twee tot drie maanden blijven en moesten nu ook ineens we. Bungeejumpen was het gene wat ze nog heel graag wouden doen dus dat hebben ze toen gedaan. Vervolgens zijn we savonds nog vet laat op gebleven en hebben we allemaal verhaaltjes voor elkaar opgeschreven. Zo hebben we toch nog een mooi afscheid gehad en maandag hebben we nog leuke groepsfoto’s gemaakt. Dit was mijn afscheid in Afrika net wat anders dan verwacht maar alles is goed gekomen. Dit was mijn laatste blog voor dit avontuur maar hopelijk mag ik nog veel meer avonturen maken waarbij ik ook een blog kan bijhouden.  O ja nog bedankt voor alle lieve berichtjes op mijn blog maar ook Privé.

kusjes 

jerusha